ضیاء الناظر فی احکام صلاه المسافر

اشاره

سرشناسه : سبحانی تبریزی، جعفر، - 1308

عنوان و نام پدیدآور : ضیاء الناظر فی احکام صلاه المسافر/ تالیف جعفر السبحانی

مشخصات نشر : قم: موسسه الامام الصادق(ع)، 1418ق. = 1376.

مشخصات ظاهری : ص 463

شابک : 964-6243-20-713500ریال

یادداشت : عربی

یادداشت : کتابنامه: ص. [441] - 450؛ همچنین به صورت زیرنویس

موضوع : نماز مسافر

شناسه افزوده : موسسه امام صادق(ع)

رده بندی کنگره : BP187/4/س2ض9 1376

رده بندی دیویی : 297/353

شماره کتابشناسی ملی : م 77-13066

[مقدمه المؤلف]

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ

الحمد للّه الذی جعلَ الصلاه علی المؤمنین کتاباً موقُوتاً، و عموداً للدّین، و قرّه عین لسیّد المرسلین، و سبباً للإقرار بربوبیته، و إظهاراً للذل و المسکنه لدیه.

اللهمّ اجعل شریف صلواتک و نوامی برکاتک علی محمد عبدک، و رسولک، الذی عبَدک حتی تورّمت قدماه، و نزل فی حقّه قولک:

(طه* مٰا أَنْزَلْنٰا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقیٰ* إِلّٰا تَذْکِرَهً لِمَنْ یَخْشیٰ) (طه/ 31) و علی أهل بیته الطیّبین الطاهرین الّذین إن نطقوا صدَقوا و إن صَمَتوا لم یُسبَقُوا، صلاه نامیه و زاکیه. أمّا بعد:

فقد طلب منّی حضّار بحوثی الفقهیه بعد ما انتهیت عن البحث فی القضاء و الشهاده إلقاء محاضرات فی أحکام صلاه المسافر، لکثره الابتلاء بمسائلها فنزلت عند رغبتهم، و جعلت المحور کتاب العروه الوثقی، للسید الفقیه الطباطبائی رضوان اللّه علیه مع الرجوع إلی أُمّهات الکتب و مصادر الأحکام. عسی أن ینتفع بها الإخوان. فنقول:

یقع الکلام فی فصول:

ضیاء الناظر فی أحکام صلاه المسافر، ص: 7

الفصل الأوّل فی أنّ التقصیر عزیمه

ضیاء الناظر فی أحکام صلاه المسافر، ص: 9

اختلفت کلمه الفقهاء فی أنّ التقصیر عزیمه أو رخصه، و اتّفق أئمّه أهل البیت و تبعهم فقهاؤهم علی أنّه عزیمه و الأصل فی ذلک قوله سبحانه:

(وَ إِذٰا ضَرَبْتُمْ فِی الْأَرْضِ فَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنٰاحٌ أَنْ تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلٰاهِ إِنْ خِفْتُمْ أَنْ یَفْتِنَکُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنَّ الْکٰافِرِینَ کٰانُوا لَکُمْ عَدُوًّا مُبِیناً) (النساء/ 101).

و معنی الآیه:

«إذا سافرتم فی الأرض فلیس علیکم إثم أن تقصروا من الصلاه» و المعنی المعروف للتقصیر هو الإتیان بالرباعیات رکعتین، و هذا ما فهمه أکثر الفقهاء من أهل السنّه و عامه مشایخنا من الشیعه و هو مذهب أهل البیت. و روی عن ابن عباس أنّ المراد هو القصر فی صفه